A MEMORIA DA ÁRBORE

A MEMORIA DA ÁRBORE é do autor Vallès, Tina e tentar

«Son coma dúas pingas de auga», di o avó cando miña nai
 e mais a avoa discuten. «Non discutimos, nós sempre falamos
 así», responden ambas se llelo botas na cara. E o mellor
 que podes facer é deixalas soas. Que son coma dúas pingas
 de auga quere dicir, ben sei, que son iguais, díxome meu avó e, deseguido, foise para o despacho dos meus pais e volveu
 cun álbum poeirento para ensinarme unhas fotos de cando a avoa tiña a idade de mamá:
 ?Son clons! ?dixen.
 Desde ese día, miña nai e mais a avoa son as cloniñas. Elas non
 o saben, é que meu avó e mais eu temos algúns segredos...
 «Podo poñerme contento?», pregunta Jan cando lle contan
 que o avó Joan e a avoa Caterina van ir vivir con el e cos seus pais. Porque Jan intúe que algo pasa, que o feito de seren cinco na casa non  é tan boa noticia. Será un cambio que vai alterar o día a día
 de toda a familia; a partir dese momento, as palabras
 e os silencios terán novos matices na vida cotiá. Pero o rapaz
 ten o seu propio mundo, cheo de paseos, árbores e letras.