Fin de festa

Fin de festa é do autor Varela Puñal, Diana e tentar

Nunca tiven nin auto, nin moto. O máximo que cheguei a
 guiar foi unha bicicleta escangallada, e total para que ó segundo día de estacionala na cidade, uns mangantes me cortaran
 os freos. Tampouco nunca souben aprezar a suposta beleza de
 catro latas brillantes afumando ós sufridos peóns.
 Emporiso teño unha chalana pintada pola man do meu avó
 de branco e vermello; cando era cativa vogueina a carón de
 papá e de padriño. Lembro con estrañeza a lixeireza do remo,
 en aparencia pesado de máis para os meus brazos de nena.
 A min respondíame amorosamente, deslizábase entre as ondas
 como unha culler revirando o leite. A vida das chalanas, de
 case todo animal, é máis curta cá dos humanos e a isa disparidade nunca nos damos afeito. Agora agarda varada no baixo
 da casa, morta coido que non está, pero casi. Eu négome ó
 despece, soméllame que se iría un ser máis da familia.
 As dúas temos o mesmo nome e cando me preguntan quen
 son, nunha íntima brincadeira ante tanta pedantería, eu só fico
 segura de chamarme como a nosa chalana; intúo que esa particular circunstancia garda a cerna remota da miña identidade.
 Os seus chicotes son o cordón umbilical que me mantén firme e
 unida á terra, á orixe, ós ancestros; algún día levarame de volta. Os solitarios, bebedores e vagabundos de ?Fin de Festa? forman
 parte desa mesma identidade, unha intelección do mundo
 tolerante, solidaria, non desde a condescendencia senón desde
 o asombro, admirada do afán por sobrevivir con dignidade.
 Móveme o amor a algo inaprensíbel, o que non me impide a
 denuncia ante a inxustiza e o abuso dos de sempre. Por iso,
 sobre o canto ós ?saudosos? protagonistas do libro, paira tamén
 o mundo das drogas, representado por Susi Arnela, unha rapaza
 que podería ser calquera, cos narcos facendo millóns a conta
 dos máis inxenuos, coa agravante de que as súas vítimas adoito
 son xente nova e por tanto inexperta. Na miña terra levou
 a varias xeracións por diante, transformou en zombis como os
 que Susana soñaba premonitoriamente, o que debera ser unha
 xuventude vigorosa, protestataria, ávida de vida.?
 
 Diana Varela